زن در اندیشه و زندگی مولانا

زن در عرصة جهان ما پیوسته زن بوده و در همه جای این جهان و از آغاز پیدایش بر زمین، فارغ از زمان و مکان و نژاد و رنگ، بار مسئولیتی ویژه را بر دوش داشته است: زادن و پروردن و به بلوغ رساندن! آفریده‌ای مقدّس که همواره وجودش عجین عشق بوده و هست. او در ادبیات امروز و گذشته همواره به عنوان موجودی سرشار از محبت معرفی شده و پیوند ژرفی با دلبستگی‌های عاشقان، در دیوان‌ها برقرار ساخته است.حقیقت زن در اشعار مولانا نیز با نگاه دوسویۀ او به زن همراه شده است، به این معنی که اگرچه در جایی زن را در جایگاه نفس قرار می‌دهد، امّا در جایی دیگر حالت مرآتیت و به قول علما جنبۀ «ما به ینظر» دارد نه جنبۀ «ما فیه ینظر»، یعنی جمال جمیل حق را در آیینۀ حسن صنع دیدن، چنان‌که زن قنطرۀ رسیدن به عشق حقیقی معبود می‌شود.